"Yazmak, yaşamın saçmalığını biraz daha katlanılabilir kılmak için yapılan en soylu şakadır." - Franz Kafka"
"Yazmak, yaşamın saçmalığını biraz daha katlanılabilir kılmak için yapılan en soylu şakadır." - Franz Kafka"
İlk sel dönem içinde sunuda bulunma işi pek olası görülmez. Bu kişinin kendisinde bilmeyle aklına gelecekse de sunu depo edilen fazlalık enerjiden kaynaklı bir birikimler süreci işiydi. İlk sel dönem içinde depo edilen bir kolektif birikimin olmaması, bu düşüncenin kolay kolay hayata geçmesini engelleyen durumdu.
Kendisinin bile yadsıyamayacağı sebebiyetinin, nedence gerçekleri karşısında, kendine göre söylem yapacağı durumla nefis sözcüğünü çok kullanacaktı. Neden sel oluşlarda bilgi gidecek, her şey nefis oluş ve tahrik oluşla anlatılacaktı. Kendisi kolektif ortaklığı bozmaya vesile neden olmuştu.
Duyarlı kişilerimizin analizlerinin kökünde olmayanlar kolektif gerçeklerle, kolektif güvencelerdi. Kolektif olanın yerine, "BABA güvencesinin" konmak istenmesi daha baştan babanın kır zambaklarını keyfi donatıp; keyfi beslememesinin tehdidi olmakla köleci mantık çıkmaza girmişti. Bu açmazlığın yeri köleci sitem içinde "aile güvencesinin" ortaya konma sürecini doğuracaktı. Çünkü baba güvencesi ve aile
Kişi ister zengin olsun ister fakir olsun bu iki belirimle birlikte yansıyordu. Kişinin sahipliği varsa zıt belirimin birisi zenginlik olarak tümselirken diğer zıt belirimle olan fakir uç fakir olma belirimi verememekle beliremiyordu. Oyuk devimli boşluk alan etkisine dönüşüyordu. Zengin ve fakir oluş durumu bir kişi üzerinde aynı anda
El yasalarının birine göre Hırsız malı kimin yanında bulunursa o kişi alı konulup köle ediliyordu. Yani efendi için öncel El takdir olan hırsızlık; kâfir malı olmadıkça, fakire hırsızlık yapmak yasaktı. İyi de hırsızlık malı zenginin yanında da bulunamaz mıydı?
Bu kendi mantığı içinde çaresizce tam bir sıkışmışlıktır. Tescil transferi yaptığınız sahipliğiniz ile yoksulluklara sadakayı, köle azat etmeyi vs. El’i anarak yapmanız da yanlışı doğru kılmaz. Kolektif oluşa göre sadaka, zekât verdirme iş meşruiyetsizliği, zaten El’in ecel teri döktüğü bir meşru olma mantığıdır.
