hüzne dolgun dudaktýr yaralarým
aralanan gün, þaþkýn merak baþucumda
bir deli var peþimde, ayna avucunda
güldükçe, ansýzýn çýrýlçýplak kalýrým
sevdikçe, arsýz sarmaþýk bacaklarým

normal olan ne varsa dýþýndayým
ceplerimi kurcalayan bir yük sýrtýmda
ýþýðýn sonunda, karanlýðýn baþýndayým
doðarken býrakmýþým güneþi ardýmda
vahyin gölgesinde sýðýntý yalnýzlýðým

bilmezler; topraða deðil açlýðým
açlýðým, bizi çoðaltan zamana
kapansam içime elbet kimse anlamaz
kimse görmez kanýmý kaynatan lavý
iþte söylüyorum o zor anlamý
hayat yaralý bir göçmen kuþun
varýþsýz uzaklara kanatlanýþý