Sýzlatýr içini o ürkek sevdalarýn.
Ruhundaki aðrý gözlerine yaslanýr.
Þaþýrýr kalýrsýn ellerin þimdi nerde?
Kalbin titrer, kirpiklerin ýslanýr.

Düþmeye görsün içine, sinsice o ateþ,
Zamansýz gel-gitler çýrpýnýr göðsünde.
Deli ýrmaklarla kabarýr denizlerin,
Tutkunun ýþýðý parýldar hep yüzünde.

Zaman hep sarsak adýmlarla gelir.
Bir fýsýltý gibi yayýlýr sancý.
Ufka baðlanan gözlerin erir,
Güz yaðmurlarý gibi yaðdýkça acý.

Gece sessiz ve sen sýrlarýna gömülü,
Üryan ve kýrgýn bir hayal geçer içinden.
Gri güvercin kanadýnda bir rüya örülü,
Üþür ruhun, bir adam düþer sesinden...