Bu Thomas bizim mahalleye geldiðinde öyle Karamürsel Sepeti gibi týfýl bir bebe idi. Babasý ateþe miymiþ neymiþ. Ýngilizlere soðukkanlý derler ama bu pek bir sýcakkanlý çýktý, belki de buraya gelince kaný sýcaklaþmýþtýr zaar, çocukluktan mýdýr nedir, biz de pek bir sevdik keratayý. Allah var o da bize ýsýndý hemencecik. Arada Türkçe öðretmeye çalýþýyoruz ona, o da bize Ýngilizce öðretmeye çalýþýyor kendince ama biz yetenek düþmanýyýz ikimiz de Osman ile ben, daha þunun þurasýnda orta birinci sýnýfýz ne yapalým.



Aldým karþýma bir gün anlatýyorum : ''Thomas bak bu toop, bu bisikleet, bu ekmeek, bu aðaaç'' ...Aynen dediklerimi tekrarlatýyorum kerataya, ilkokul bir talebesi gibi. O da ''yeees yeees'' deyip, kendi aksaný ile söylüyor biraz kelimeleri yuvarlayarak. Arada gülüþüyoruz kýkýr kýkýr...



Bir gün yine Osman ile top oynarken bu yanýmýza yavaþça geldi. ''Velkam velkam Thomas''dedim, o da hali ile Ýngilizce ''hoþ bulduk'' cevabýný yapýþtýrdý, sonra bir bana baktý, bir Osman'a baktý. ''Oooo siz futbol oynamak var çok güzeel çok güzeel'' Ben pek bilmem de bizim Osman döktürür yani, ayaðýndan top dahi alamazsýn keratanýn, bizim mahallenin tescilli gol kralýdýr. Thomas'a döndüm ''Gel Thomas kardeþ sen de az tep bakalým''



Top da plastik top ha, öyle meþin yuvarlak filan deðil, parasýz pulsuzuz biz, gariban kapýcý çocuklarýyýz, her ne kadar Kavaklýdere'de otursak da. Senin Thomas topu bir aldý eline tartýyor sanki, elinde bir iki zýplattý ''O yeee'' filan gibi bir þeyler söyledi. Ýçimden dedim ''ne yapacaksýn aðýrlýðýný oðlum, günahlarýna sevaplarýna mý bakýyorsun topun, geç karþýmýza da bir iki çalýmla belini kýralým, sonra da arkadaþlarýmýza hava atalým Ýngiliz'in belini kýrdýk diye . ''Sanki içimden geçen cümleleri duymuþ gibi, elinden ayaðýna hafifçe attý, hareketler yapmaya varyete yapmaya baþladý. Önce beni aldý karþýsýna. Bir saða yatýrýyor bir sola, dört döndürüyor çevresinde. ‘'Ben zaten iyi bilmem de, dur hele Osman þimdi senin havaný indirir, gazýný alýr''dedim Thomas. Bu Osman'ý da aldý karþýsýna, baktým onu da dört döndürüyor, peþinden arkasýna niþadýr sürülmüþ at gibi koþturuyor. Osman'a bir kaþ göz iþareti yaptým Thomas'a çaktýrmadan, beraber girelim þuna ayaðýndan topu alalým birader. Yok mümkünü yok. Adam bize top göstermiyor.



Osman da ben de yavaþ yavaþ sinirlenmeye baþladýk. Yanýmýzdan arkadaþlar geçiyor ara ara, bazen kýzlar geçiyor, arkadaþlarýmýz kýkýr kýkýr gülüp duruyorlar bize, Thomas da bizi peþi sýra it gibi koþturuyor. Yarýþýn son metresini getiremeyen yarýþ atlarý gibi, dilimiz bir karýþ dýþarýda, burnumuzdan solumaya baþladýk adeta...



Yok bu böyle olmayacak dedim içimden. Döndüm Osman'a ''Osman bu futbol ne aðabey'' þaþýrdý baþtan''Ne aðabey ''soruya soruyla cevap verdi, ben yine''Osman bu futbol Ýngilizlerin ata sporu deðil mi oðlum'' Osman baþýný az kaþýdý ''Doðru diyorsun ata sporu'' cümlenin peþinden ne gelecek diye merakla bekliyor Osman , ''Eee oðlum anlasana futbol bunlarýn ata sporu olduðu için bizi dört döndürüyor bu Thomas denen zibidi, adamlar futbol oynamaya orta çaðda baþlamýþ nerede ise ''Osman da konuþtuklarýmý onayladý. Tekrar döndüm Osman'a ''Bizim ata sporumuz ne; güreþ, o zaman ne yapacaðýz Osman, biz de Thomas ile güreþ tutalým bu sefer de onun sýrtý yerden kalkmaz hiç, zaten çirozun teki''



Osman ile þöyle kýsa kýsa bakýþtýk. Birden aklýma geldi''Osman Güreþin Ýngilizcesi ne'' Osman'da bana baktý manalý manalý. ''Ben bir ablama sorayým o lise 3'de belki biliyordur güreþin Ýngilizcesini, ondan sonra bir futbol bir güreþ, bir futbol, bir güreþ yapalým birader, ne yapalým o da bizim ata sporumuz''