Elleri üþümüþtü,
Gözleri yaþ dolu
Islanmýþtý zavallý
Çaresizlikle baðlýydý eli kolu
Aðlýyordu iç çekerek
Ayaðýnda çýplaklýðý
Baþýnda þapkasý vardý
Avuçlarýnda sýký sýký sardýðý bir avuç aný
Ezilmiþ belli
Hor görülmüþ bir hayli
Elimi uzatýyorum korkup saklýyor kafasýný
Dudaklarýný bükmüþ
Hala aðlamaklý gözleri
Ufacýk bir yürek karþýmda süzülen
Kirden görünmez olmuþ parmaklarý
Saatlerce dolaþmýþ sokaklarý
Ve nihayet barýnak edinmiþ kendine bir saçak altýný
Uzandýkça kaçýyor benden
Yaklaþtýkça daha bir kayýp
Evini soruyorum
Yurtsuzum diyor çok zamandýr
Kovulmuþ zavallýcýk
Hangi yürek dayanýr diyorum
Bu kalpsizlik hangi zalimin iþi
Susuyor durmadan
Konuþ dedikçe daha bir büzülüyor dudaklarý
Olmaz diyor
Ben konuþmak için deðilim
Yaþanmalýydý mutluluðum
Ben nasýl mutlu ettiysem onlarý
Onlarda sevgiye dönüþtürmeliydi diyor varlýðýmý
Gel gidelim diyorum sýcak biryerlere
Evim var diyorum yataðým sýcacýk
Kaçýyor benden
Diretiyorum
Aðlamaya baþlýyor yine
Kovulduðum yere gelmem diyor
Gelmem diyor kovulduðum yere!
Þaþkýným
Evim diyorum
Yüreðin diye sözümü kesiyor
Yataðým diyorum
Yüreði diyor
!...
Adýn diyorum?
Aþk diyor...
Ardýna bakmadan kaçýyor
Anlýyorum kovalamanýn anlamý olmadýðýný
Yüreklerden atýlan aþklar hep azaplara tutsak kalýyor
Ve asla geri dönmüyor