Susardım
Ölü toprak gibi durmasaydı karşımda ellerin
Yemin ederim susardım
Ağlamazdım hiç
Boşuna yalvarmazdım ateş böceklerine
Karanlığı da severdim belki
Sen susmak için karanlıkları seçmeseydin
Öyle olur olmaz ölmeseydi dudaklarında yaşlar
Ağlamanı da severdim belki
Belki adım deliye çıkardı
Hergün olur olmaz şeye gülmekten
Susmasaydın mutluluktan çıldırırdım
Konuşmak yakışırdı sana
Yazmak tüm sevdaları gözlerinle
Yada konuşturmak tüm evreni gözlerin üzerine
Destanlara masallara girmeliydin
Masum tebessümlerle,
Sevdalı hüzünlerle anılmalıydı adın
Adın sevdanın üzerinde kalmalıydı
Bakışın nefesin tadın kokun
Sen sevda olmalıydın
Sevda sen
Sen böyle sevilmeliydin
Gözlerin böyle
Susmasaydın susardım
Gözlerin böyle yıkık mabedler gibi
Solgun ve tozlu durmasaydı karşımda
Ağlamazdım...
Yığılmazdım üzerine solgun bitkin
Virane sarayların tozu gibi
Susmasaydın saray gözlüm
Yaşasaydık
Savaşsaydık
Susmasaydın da
Hiç değilse aşka
Adımızı bıraksaydık...
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
