Yurdumun baðrýndan kopup da gelmiþ,
Bize, bizi hatýrlatan türküler.
Bilinmez kim düzmüþ, kimler söylemiþ,
Ýnsan kokan, sevgi kokan türküler.

Kimisinde bir ana yavrusun' arar.
Kimisinde gelinler yar için aðlar,
Kimisinde âþýklar sevdiðin' sorar,
Yüreðimi bir ok gibi delen türküler.

Veysel'den, Emrah'tan, Karac'oðlan'dan,
Yunus'tan, Köroðlu'ndan, Dadaloðlu'ndan
Türkiye'min daðlarýndan, ovalarýndan,
Beyitler, deyiþler diyen türkler.

Bazen güldürürsün, bazen aðlatýr,
Derdi olan, seninle dosta haykýrýr,
Sýladan, sevgiliden haber getirir,
Bazen bir gül, bazen diken türküler.

Teselli pýnarýsýn, sen avut bizi.
Unutalým acýmýzý, kederimizi,
Biz sende buluruz yittiðimizi,
Ýçimdeki sýrrý bilen türküler.

Seninle dayandým kedere, gama,
Türkü yaktým ayrýldýðým sýlama,
Acýlara dayanmasý zor ama,
Bana çare, derman veren türküler.

Seninle tanýdým atalarýmý.
Yaþadým, insanýmýn acýlarýný.
Sevdim gardaþýmý, bacýlarýmý,
Türkiye'min rüzgârýnda esen türküler.

Anamdan, babamdan izler var sende,
Türkiye'min dört yanýndan sesler var sende,
Dargýnlar var sende, küsler var sende,
Sevgiliye sitem eden türküler.

Kamuran Esen der ki: "Türkü dinlerim,
Dinlerken kimi aðlar, kimi gülerim.
Bir hayal âlemine dalar giderim,
Sazýmýn tellerinden gelen türküler."