Kentin gözden uzak bir köþesinde sokak ortasýna yakýlan bir ateþten kýrmýzýyý çaldý soðuk duvarlar.Siyah hiç böyle anlamsýz kalýrmýydý beyaza. Babasýnýn omuzlarýnda sokaðýn suskunluðunu sildi gözlerinden yalnýzlýk. Uykusuzluktu uykular. Kimbilir kaç gece nöbet kesen bekleyiþlere dalýp gitti sigara dumanýndaki hayat. Kýpýrdadý rüzgarýn nefesinden yapraklar,taþ duvarlara yaslandý koskoca bir ömrün sahnesinde býçaklanan bütün duygular.

Yaþam ve ölüm.

Ýki sýnýrsýzlýðýn kesif bileþkesinde evsizdi çocukluðum. Sabah olsada koþabilsem, oynayabilsem,sabah olsada geceden kaçabilsem,kurtulabilsem,sabah olsada uçurtmamý gökyüzüme baðlayýp uçabilsem keþke.

Psikolojisi absürd kaldýrmayan bir zamana yüreðimden düþebilsem. Neyse ki hatýrlýyorum, unutmak bir yanýlgýdýr çekip gidiþine hayatýn yaðmurlar gibi. Modasý geçmiþ bir tezahür kaplar içimi. Söz verdim yaþayacaðým kendimdeki seni. Ben seninle mutluyum. Duyuyormusun ey gözleri baðlanmýþ çocukluðum.

Yönetmelik kýsaltmalarýna sýkýþ tepiþ býrakýlan bir hayatýn,yargý süreci baðlamýnda tepki doðuran kimsesizliðidir çocukluðum.Dudaklarým renksiz.Ki dudaklarým beni böylesine deliler gibi sevmemiþti yalnýzlýðýmda.Ben seni sevdiðim kadar büyüdüm ey hayat.Seni özlediðim kadar çocukluðumdum.

Yazdýkça hep kamçýlanýyor içimde gecenin ardýndan bakakalmak duygusu.Ve düþüyor avuçlarýmdan kaldýrýmlarý mekan edinen çocukluðumun yosun kokusuna sarýlan huysuzluðu.
Çocukluðum sokaktýr benim.Biter duygu kapanýnda hayata sýmsýký sarýlan teslimiyetin,içimdeki beni benden koparan korkusuzluðu.

Güzellik beþ para etmez aynalarýmda.Yaþamanýn tadýna anlamadan vardýkça.Ve büyüdükçe zamana,zamansýzca hatýrlanan haylazlýklarýn kollarýnda.

Taþla örülü bir evin bahçe duvarýna tutunmuþ yaðmur damlalarý gibi,çiçeklerin teninden süzülen ve erozyona uðramýþ bir bedendir bende tanýmlanan hayat. Altýný ve üstünü on adýmda tüketen yüreklerin þehrinde kaybolmuþ bir gece lambasý dekoru kývamýnda.
Yollarýn iþaretleri neden siyaha durur yýldýzlarýn altýnda.Ve mevsiminde gelen beyazý neden kýskanýr toprak kýþ günü.

Gizemi yutkunma süreci tanýmlayan bir bedendeyim þimdi.Yattýðým yer krallar vadisi. Fýrtýnaya ritm tutuyor düþlerim,oysa ben kendimi sen bildiðim,buzdan bir raptiye ile sana düðümlenmiþtir yüreðim.Hayata,sevgiye ve aþka hançerlenmiþ gibiyim.

Çocukluðum sokaktýr benim.
Ne sen sor,ne ben söyleyeyim,
Gerisi yaþam ve ölüm.
Anlamadan gelip,
Anlaþýlmadan gittiðim...