Öðrencilikteki Karamalarým 2 (Meltem Var Oðlu Özdemir)


Hata Yapmak (Mensur Þiir)

Hata yapmaktýr bazen insanlarýn yapmasý gereken...
Deðiþmek için, geliþmek için ve yaþamak için.
Hepimiz piþmanýz hatalarýmýzdan, yanlýþlarýmýzdan ve yalanlarýmýzdan aslýnda bizi bugün ki halimize getirenlerin onlar olduðunu anlayamýyoruz.
Belki de insanlarý üzmek ters geldiðinden, ya da korkudan..
Evet korkudan. Bütün iyi düþüncelerimiz korkudan aslýnda.
Cehennem korkusundan, dýþlanma korkusundan ama mutlaka korkudan.
Ýnsanýn özüne indikçe asýrlardýr sessiz sedasýz saklanan hayvaný buluyoruz karanlýk ininde. Ýnsanlýk özünde kötü olduðunu kabullenmiyor çoðu zaman hatta hiç bir zaman..
Çünkü kendimizi yüceltmeyi öðrenmiþiz senelerce.
Her zaman ki gibi de bunu yapmaya devam ediyoruz.
Aþký yaþadýðýmýzý savunuyoruz mesela. Yaþayabildiðimizi.
Ýçimizde ki hayvaný yok sayýp aþýk olabildiðimizi düþünüyoruz.
Birde ciddi ciddi inanýyoruz da buna.
Aþkýmýzdan ölüyoruz mesela.
Hiç bir þey için aþkýmýzdan vazgeçmiyoruz.
En deðerli yaþam sebebimiz aþkýmýz olduðu için hem de.
Bu yazý insanlýðýn içinde dýþlanmýþ gizlenmeye zorlanmýþ hayvana yani özümüze aslýmýza..
Buralar sensiz yalanlarla dolu.
Buralar sessiz, sedasýz, sensiz..
Buralar artýk çok karanlýk...

MELTEM Var Oðlu Özdemir