Böyle demiþ bir zamanlar bir yazar aðabeyimiz. ’’Cehalet Mutluluktur.’’ Ne düþüneceksin ki abi, millet açlýk fakirlik içinde kývranýyormuþ, ne gerek var karnýn doyduktan sonra bunlarý düþünmeye... Emperyalizm dünyayý sömürmeye son hýzla devam ediyormuþ... Bana ne, hatta kime ne, size ne... Bana dokunmayan solucanlar, yýlanlar bin yaþasýn. Ya dokunursa! O zaman düþünürüz, hele bir dokunsun da... Emperyalizm bu Fizan da olsanýz sizi yine bulur, sizi buldu mu da illaki sömürür...

Afrika, kara kýta açlýktan kýrýlýyormuþ... Ne yapalým Fransýz Kraliçesi gibi diyelim mi? ’’Ekmek bulamýyorlarsa pasta yesinler, su bulamýyorlarsa kola içsinler.’’ kolayý biz ekledik tabi ki... Niye düþünelim ki kilometrelerce uzaklýktaki siyah derili insanlarý... Onlar bizi düþünüyor mu sanki... Býrak bizi düþünmeyi, onlar herhangi bir þeyi düþünüyor mu? Ýnsan mýyýz biz? Var mý azýcýk vicdan denen olgu biz de? Yoksa, yoksa durun cüzdanýmýzýn arasýna mý sýkýþtý o vicdan denen varlýk?

Kur’an diye bir kitap varmýþ. Müslümanlarýn ve okurlarsa tabi bütün insanlarýn muhatabý olacaðý, faydalanacaðý bir kitap. Niye okuyacaksýnýz ki? Okuyanlar, okumuþlarda ne kazanmýþlar sanki? Mallarý mý çoðalmýþ, çocuklarý iyi okullara mý gitmiþ? Fakirlikten mi kurtulmuþlar? Dünyada savaþlar mý bitmiþ. Müslüman Müslümaný öldürmekten vaz mý geçmiþ? ’’Oku’’ demiþ Rahman ve Rahim olan Allah... Kime ne?

Hýh! Okumak mýþ... Okumak da neymiþ, zahmetli iþ... Oku oku bitmiyor ki okunanlar, nereye kadar sürer bu okumak, sonu yok ki... Her okuduðun kitap, baþka bir okumayý gerektiriyor, tarih okuyorsun, sosyoloji de okunmalý diye düþünüyorsun, sosyoloji okuyorsun, karþýna psikoloji çýkýyor, onu okuyorsun, siyaset giriyor potaya... Biraz gülmek istiyorsun, gülmece okuyorsun... Bu arada þiiri de es geçmeyelim... Kim uðraþacak, kim okuyacak bu kadar kitapla bilgiyle... Para kazanacak, kazandýracak iþler yapmalý... Zaman zaman parayý silah, zaman zaman ilah yapmalý... Tapýn bakalým paraya tapýn, ama þunu da unutmayýn ’’Paradan baþka harcayacak hiç bir þeyi olmayanlar dünyanýn en fakir insanlarýdýr.’’

Yurdunuzu bayraðýnýzý seveceksiniz caný gönülden. Teröre ve destek verenlere lanetler okuyacak, nefret kusacaksýnýz... Kimseleri ötekileþtirmeyeceksiniz, Kürdü de, Lazý da, Alevi’si de, Sünni’si de bizimdir diyeceksiniz... Sevmek, hem de kimseden karþýlýk beklemeden hem vataný hem de vatanýn insanlarýný sevmek, ne özverili ne de zahmetli bir iþtir...

Cehalet mutluluktur, var mý ötesi... Nato kafa nato mermer, boþ kafa ile ye iç, yat, içinde duygu olmadan seviþ bir kadýnla... Oh ne ala hayat. Niye okuyasýnýz ki... Bulursunuz yaþ ilerleyince saf bir kýzý, kendinize haným yaparsýnýz, sonrada istediðiniz zaman sever, istediðiniz zaman döversiniz. O cahil, siz cahil, oh ne güzel hayat... Olmadý çeker silahýnýzý vurursunuz, müebbet yer sonrada beþ on sene sonra bir genel af ile çýkar, elinizi kolunuzu sallayarak, ben de insaným diye ortalýklarda dolaþýrsýnýz...

Bakýn çevrenizde ki insanlara, tabiata, kuþlara, börtü böceklere, karýncalara, suda yüzen balýklara. Hepsinin bir iþlevi bir görevi var. Zamanlarý dolunca çekip gideceklerini de biliyorlar. Bir tek ölümsüzlüðü bulmaya çalýþan biz insanlar, ama hemcinslerine ve diðer canlýlara da kýyameti yaþatmaya çalýþan yine bizler. Dünyanýn yerine göre en merhametli yerine göre en cani, en vahþi yaratýðý insan... Zahmetli iþ düþünmek, hem de çok zahmetli...