Ben yitip gittiğimde
yine çiçekler açacak dağ başlarında
yine şiirler dizilecek
güzellerin kaşlarında...

Ben yitip gittiğimde
sanmayın ki
acı ve yoksulluk kalkacak dünyadan
hüzün silinmeyecek
göz yaşı dinmeyecek denizden ve karadan
sabırla bekleyecek, insanlar düzelsin diye Yaradan...

Yine dile getirecek yürekli şairler yaşananları
yine dik durulacak zulmün karşısında...

Ben yitip gittiğimde
elleri avuçları yürekleri kanayacak yine mazlumların
üstü örtülürken kötülüklerin
sadece adı kalacak kumların...

Gözlerinin içine bakıp da söyleyin
hele de mazlum çocukların
hele de kadınların
’’biz sizi hiç sevmedik
insan yerine koymadık.’’ deyin...

Ben yitip gittiğimde
bir müddet omuzlarda taşısanız da
yine de
korku ve saygıyla eğileceğim Rabbimin huzurunda...