Ne þanslý çocuklar varmýþ bu çaðda doðan.!
Onlarla ilgilenen ebeveynlerini ve üzerlerindeki mevsimsel zenginlik kýyafetlerini her gördükçe aklýmda hep bir hatýram canlanýr durur.!

Hiç unutmuyorum babam Ýstanbul’dan döndüðü bir gün ucuzdur diye yaz ortasý kýþlýk yünlü parka almýþtý aðabeyimle bize.
Aðustos sýcaðýnda bir hevesle giyip otobüse binmiþtik.

Kukuþ teyze diye bir yaþlý nine vardý bindiðimiz mahalle otobüsünde, çok þakacý olduðunu sonradan öðrendiðimiz.!
Oturduðu yerden kalktý. Kalabalýðý yararak yanýmýza geldi. parkalarýmýzýn baþlýklarýna kafamýza örttü.Evladým belki üþütürsünüz diyerekten.!
Yolcu otobüsünde gülüþmelerin, kahkahalarýn sesleri altýnda eziliyordum. Utanmanýn ne demek olduðunu bilmediðim bir yaþtaydým.....
M.Avcý