Tek bir yýldýz dahi þavkýmýyor karanlýðýnda
gecelerimin .Hafýzalarýn duldasýz zulasýnda, ýlgýn
kokuþlu günler biriktiriyorum bir gün dönersin
umuduyla.Samimiyetsiz tebessümler dudaklarýmda intihar ederken, derin bir acý, içten bir özleyiþ ve sýð
düþüncelerimin ziyan edilmiþ tüm renkleri kanat
çýrpýyor kirpiklerinde.Emri hakk fermaný buyrulmadýkça semadan, fersude sevdamýn, esrik naralarý, buhuru meryemlerin dallarýný çýnlatacak. Bukaðýlý sevdam, hezaran sularýnda yýkanarak kapadý gözlerini sonsuz uykuya. Papatyalarýn narin elleri ile kefenleyip, anamýn gözünden sakýndýðý gülhatmilerin dibine yatýrdým, örttüm üzerini saçlarýmýn bahar kokusu ile.Felek, ateþ böceklerinin aðýtlarýndan yýrtýldý
atlas bir kumaþ gibi boydan boya.Her tan sökende,
yavrusunu okþar gibi ýþkýnlarý uyandýran güneþ, bir
daha dönmemeye and içerek karanlýklarýn ziyasýný aldý
üzerine.
Sevdamý modasý geçmiþ, eprimiþ bir gömlek gibi
yüreðinden çýkarýp attýðýn günden bu yana amansýz bir
þirpence büyüyor içimde.Kanatlarý marazlý umutlar,
marazlarýndan utanarak gamzelerime sýðýndýlar . Yüzümü döndüðüm tüm gözler "O gelmez" dedikçe, güzelavrat otlarý, ýsýrganlar, çakýr dikenleri sarýyor her yanýmý.Bir anda ateþleniyor dünyanýn bütün silahlarý, ses kulaklarýmý saðýr ediyor anlýk.Cansýz cerenlerin muhlis gözlerinde ölümü görüyorum, kan boþalýyor bedenimden onlar vuruluyor yaralarý bende kanýyor...Son soluðuma tutunup kaldýrýyorum baþýmý, boþ bir beþik gibi hasretle bekliyorum seni...Bir mýsranýn ucunu yakýp uçuruyorum sonra, perdeleri açýlmayý bilmeyen pencerene konacaklar bir seher vakti.Apartman boþluðunu yuva belleyen kumrular her
sabah tekrarlýyorlar emanetim mýsrayý "Kara gözlerine
benide götür" .Erzurum garýný, aðýr yaralý sevdalarý
soluklandýran banklarýný bu mýsra hatrýna daha bir
seviyorum. Üzerimdeki herþey iðreti duruyor, yakýþýksýz bir cümle, zamansýz ölüm gibiyim.Tüm giysilerimden kurtulup anadan üryan atsam kendimi sokaklara, koþsam, ciðerlerim çatlayana kadar koþsam.Yitik bir kente varsam, haritalarda bile yer edinememiþ kendine, yaþayanlarýnýnda varlýðýndan haberdar olmadýðý, hiçbir otobüsün yolunu bilmediði, daðlarýnda direncin bedeni kardelenlerin zemherilere direndiði bir kente...Unutulsam unutulmuþluðum gibi ve öðrensem orada unutmayý...
Ey mülkün tek sahibi, uzaklardan medet uman kalbimi sustur artýk, dindir oluk oluk gözlerimden boþalan kaný, yaþamak için kendimi heder ettiðim ama
yaþayamadýðýým bu müsadesiz sevdayý sök al yüreðimden , unuttur beni kendime, yoksa isyan edeceðim...
Gözlerim bir tek senin türkünü söyledi oysa senin
dudaklarýn bir baþka türküde esirdi.Esareti en iyi sen
bilirdin, hangi Sen'in esir olduðunu bilmesende.Sen,
Senlere esirdin...Sen, sana karþý yalanladýkça
varlýðýný, utanýr diðer Sen gerçeklerinden, haya edip
cevapsýzlýðýndan sorularýnýn, düþerken bir yaprak daha baharýn takviminden, yenildin Sen'lerinin savaþýnda, tüm Sen'lerini çalýp benden çekip gittin....
Oysa ben, tüm Sen'leri, Sen gibi acýya bileylediðim
yüreðimde bir baþka sevmiþtim...