Kýrgýn, yorgun ve sessiz bir sonbahardý.Bildiðim ve özlediðim bir þehirden geçiyordum.Bir nefeslik sigara, demli bir çay ve dost sohbetiydi, kýsacýk zaman dilimlerine sýðdýrmaya çalýþtýðým. Akþamý giyinmiþ tam gitmek üzereyken gördüm seni. Hiç konuþmadan hatta umarsýzca baktýn bana. Minik parodilerle süslenmiþ ve yaramazlýk yapmadan duramayan haylaz bir çocuðun, hýnzýrca gülümseyiþi gibi oldu tanýþmamýz, tanýþtýrýlmamýz...Nereden bilebilirdim, bu giderayak dudaklara yapýþtýrýlan gülümseyiþlerin, yerini sevdaya býrakacaðýný...Kaçamak bakýþlara gebe kaldý gözlerimiz ve aslýnda gözlerinde gözlerimi gördüðümü kimse anlamadý, kimse farketmedi hüzünlerimizin seviþtiðini....

Acýlardan ve vedalardan geçen, artýk olmaz diye direten bir yürek mahzunluðu vardý ortada, kahkahalarla örtmeye çalýþtýðýmýz. Çok sonralarý farkettik, örtmeye çalýþtýkça bu mahzunluðun ortaya çýktýðýný. Direndik..Direndik bir zaman tutulmamak için aþka. Oysa, gideceðini söyleyip de, göndermediðim bir sabah ayazýnda þekillenmiþti cenin yorgun yüreðimde.Baþým döndüðünde anladým, canlanmaya baþladýðýný bir sevdanýn içimde. Artýk çok geçti ve büyüyordu sevda, hüzünle ve hasretle beslenerek...

Yollarýn sana gelirken kýsaldýðý ve senden giderken uzadýðý akþamlarda dokunduk birbirimize. Maskelerimizi kapý giriþlerinde býrakarak, seyircisiz ve alkýþsýz sahnelerde seviþtik. Seviþtik ve çoðaldýk farketmeden. Her buluþma bir coþku, her ayrýlýk bir acý býraktý yüreklerimizde. Uyurken seyrettiðim yüzün, hasreti törpüledi kilometreler ötesinden...

Kalabalýk korkularýmýz, evlat edindiðimizi sandýðýmýz acýlar ve peþimizden itinayla gelerek bizi takip eden endiþelerimiz vardý.Sen umursadýn, ben görmemezlikten geldim. Acýlar paylaþýlýr dedim, sen paylaþýlamayacaðýný savundun.Sarýldým sana bu savunmalarýn içinden. Gülmeni, sevginden önce istedim.Gülmenin gözlerine yakýþtýðýný gördüðüm an..Oysa gülüþlerimiz bile hüzünlüydü gözlerimizde.Gözlerimizdeki bu hüzün çaðýrmýþtý belki de sevdayý yüreklere,hiç beklemediðimiz bir an, ummadýðýmýz bir gecede...

Þimdi gecelerde,babasýný arayan bir sevdayý emziriyorum.Nerde diye sorduðunda, iþleri var, þimdi gelecek, diyerek yalan söylediðim sevdayý. Bilse seni kýrdýðýmý, incittiðimi, beni bir daha sevmemesinden, ayaklanýp gitmesinden korkuyorum.Kendi söylediðim yalanlara, kendim inanmaya baþlýyorum.Gecelerde,sevdam uykuya dalýnca, sessizce aðlayýp, affedilmem için dualar ediyorum.Gecelerde, en çok seni özlüyorum...

Sessizce geliþin, sessizce gidiþin oldu. Dudaklarým cezasýný konuþmayarak çekecek, gitmene sebep onlar oldu.Kadýnlýðýmý çýkarttým, yýkadým ve askýya astým. Kimse görmesin, beðenmesin diye. Geldiðin gün giyinip, karþýna öyle çýkacaðým.

Biliyor musun, ben hiç yaðmurda dans etmedim. Belki de yaðmur olan sendin, seninle dans etmek istedim...