Ben Oyalarım Yaralarımı (Zı)...
Red edilmeye hazır; oyuncakları kırılmış, kimsesiz arka sokakların çocuklarının günlüklerinde saklandı sen'li cümlelerim. Onlar kadar yıkık!
Gecem Efsun
Camdan/dı Yüreğimin Ayakkabısı Zaten... Kırıldı (M) !
Masallar değişti, büyüdük...
Dedim ya; camdan/dı yüreğimin ayakkabısı zaten... Kırıldı(m)!
En Çok Ben/de Unuttuğun Seni Sevdim...
Herşeye rağmen yüreğimde kazıdığın uçurumu sevdim. Ayaklarım takılmıyor dibe vurduğumda.
Ben Seni Hiç Sev (E) Medim... Sobe...
Masalımıza cümleler kurmak direnişimdi, kocaman tanklarına karşı, avuç kadar taşlarımla...
Kanlıca'ya Gel (Me) !
Ense kökümde mermin. Kasten öldürdün işte! Sebebi asla bulunamayacak kalleşlikle!
Ad'ım yıkılıyor, ömrüne!
Sana Sarıl (A) Madım... Beni Sar (A) Madın...
Şehrin morglarında bir Efsun yatıyor şimdi, yarı diri. Gözleri açık, yüreği dilsiz. Ölmedi, ölemiyor. Ama yaşamıyor da!
Efsun'lu Yalnızlıklar
Tanıtım
Gece'ye düşen düş. Yalnızlığın sessiz harfleri. Matemin çığlığı. Aşkın anadili.
Geçmiş
Yetmişsekiz çocuğuyum. Darbeler vurmuş yıllarıma...
Konum
İstanbul
Benzer Yazarlar
Didem Madak