Feray Korkmaz
Sepya Adımlar
Uygun adım yürünmüyormuş aşkın yanında / Birbirini kovalayan çocuklar kadar /
Islak Mektuplar
Porselen bir dünyaya çiniler işlerken sevimsiz dalgınlığım, en çok kahve fincanımdaki dudak izimde takılırım..
Ben Değildim Giden
Sırtlarındaki bıçak izlerini gözüme sokan binlerce insan gidiyor hayatımdan!
Hoşça Kal Ne Demekti?
Kurduğu her cümleyi, benim bitirmemi beklemesinden anlamalıydım, merhabalarında bu denli usta olan bir şehzadenin, elvedalarındaki acemiliğini...
Her Şeyim Ol Ama Özlenen Olma
Her şeyim ol ama özlediğim olma… / Yoksa bu şarkılar, her gece bir
Cam Kırıkları
Şimdi, parçalara ayrıldı gülüşlerim. Kırıldı, battı, kanattı… Tıpkı cam gibi!
Selamın Yoktur Bende
Düşün Ey, sevda soysuzu, bencilliğin mayasında kabarmış nimetsiz hamur, düşün! Bu kıyametin ‘sur’unu nasıl bir acıyla üflüyorum da, yine de ölme diye Nuh’un gemisine çekiyorum bedenini, hepsini düşün!
Bir Vuslat Bağışla Geleceğime
Ah! Kalbimin adı konmamış, insan izi tutmamış sahili. Ah! Hükmedemediğim coğrafyamın onurlu İstanbul’u, nerdesin?
Sesin Yok Artık
Surlarında hapsolmaktan yakınırdım hep / Sevginle yeniden doğuşumu unutarak /
Hak Değildir Aşk
Aşkla dolar ve yine aşkla asilleşir insan kalıpları, sevdası çekildiğinde geriye kalan yalnızca bir ‘dara’ dır ...
Kal Benimle Sevgili
Kalbimin kavında usul usul yıllanan, adı güzel, tadı güzel sevgili… gitme...
Eyvah! Beynime Giriyorlar
...evet, şimdi çocukluğunuza dönüyoruz, yok yok biz en iyisi önceki hayatınıza dönelim. Bakalım siz nerenin prensesisiniz...
Neden Çekip Gider ki İnsan?
Aklımızı esirgediğimiz gerçek yaşamın üzerinde, gömleğin kolundaki ikinci ütü izi gibi eğreti duruyoruz.
Ruhsal Labirentimde Kayboluyorum
Hayat hortumlarının başladığı andır uzaklar ve daldığımız geçmişin mavi menekşeleri...
Tarifi Olmayan Elâm İçin...
Yine üzerime salınıyor karanlık katmer katmer, / yine gece oluyor düzeni hiç bozmadan.
FERFERİ BİR MUCİZE
Tanıtım
Kelimeler düşüyor ellerimden. Anlatmayı beceremeyen, anlaşılmayı beklemeyen şiirler yazıyor. İçimde küçücük bir sığınak buluyorum da, sığınamayacak kadar büyüdüğümü öğreniyorum. İnsanın, bir gün kendi açıklarını ortalığa salıvermesi ne kadar acı. Kendi acılarımla yüzleşiyorum.
Öyle anlarla çarpışıyor ki ruhum, hani o an aynaya gidip baksam, ömrümün baharında saçlarımı bembeyaz bulacağım, gözlerimin ışıksız kahveleri minicik kalacak ve ellerimden düşürdüğüm kelimelerin ne anlama geldiğini o zaman anlayacağım. Çok geç olacak...
Geçmiş
ne diyebilirim ki? rutin hayatımı idame ettirecek bir çalışma hayatındayım. daha öncede böyleydi bundan sonrada böyle olacak. geçmişi yazıp anıları rahatsız etmeyelim.
Konum
Ankara
Özellikler
yüreğim kurşun kalemin kokusunu aldığından beri, ellerime hükmediyor!yüreğimdir bu yazıların en büyük efendisi...
Etkiler
her insan başka bir dünya ise ve bazı dünyaların içinde kendi gezegeninizin atmosferiyle karşılaşıyorsanız etki alanınıza hoşgeldiniz demektir!
Benzer Yazarlar
Binnur EDİSAN
Bağlantılar
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku