"“Yazarlık, insanın kendi deliliklerini başkalarınınkiyle değiştirmesi ve bunu bir sanat gibi satmasıdır.” – Franz Kafka"
"“Yazarlık, insanın kendi deliliklerini başkalarınınkiyle değiştirmesi ve bunu bir sanat gibi satmasıdır.” – Franz Kafka"
Üç kara zırhlı, köpeklerin toprağa karışmasıyla ortaya çıkan dumanımsı şekillerin tekrar atlara dönüşmesiyle onların üzerine binip şehrin girişine varıp, büyücü tarafından efsunlanan kapıya dokundukları anda tamamı parçalandı. Cücelerin yonttuğu oldukça sağlam ve sert taş ve tahta parçalarının havaya uçuştuğu ve döndüğü ortamın içinden şehre giriş yapmışlardı. Ortalıkta dolanan
Yönlerini o tarafa çevirdiklerinde gövdesi geniş sanki yaprakları küf rengine dönmüş yeşillikte olan ağacın dalında üstünde kirli ve sökük açık kahve renginde bir giysi olan, ayakları çıplak bir şekilde sallanan, kısa, küt soluk sarı saçlı bir insan çocuğu fısıldıyordu.
Teni, elzem soğukla titreyen bir gece, korkunun
Ben ve elf masanın oradakileri sessizce hallederiz ancak diğerleri için doğaçlama yapacağız. Kaimeld sen geride kal ihtiyaç olursa müdahil olursun dedi kısık sesle Sawnhall. Elfle beraber olabildiğince sessizce hareket ederek masanın ortadakilere arkadan yaklaşarak tıpkı bir suikastçi gibi ikisini yakalayıp bayılttılar. Sağ taraftan biri aniden çıkıp elindeki tabaklarla,
Nimali sözlerine başlarken ve devam ederken, Gri mavi gözlü arkadaşına doğru atağa geçen elinde kalınca zincir olan biri, onu zarar verici nitelikte salladı. Rakibi hiç tereddüt etmeden kılıcı ile bir kaç hareket eşliğinde sanki bir müzik aletinin tellerine uyumlu bir şekilde dokunur gibi metal ve görünüşe göre paslı
Artık rüzgar tamamen kendisini göstermiş, onların yolculuklarına eşlik etmeye başlamış ve uğultusu yanlarında olduğunu sertliğiyle kabul ettiriyordu adeta. Yol arkadaşları da soğuğun peşi sıra ya da onun içinde barınmaktan sıkılıp dışarı çıkan rüzgarın sert dokunuşuna maruz kalıyor bir de üstüne üstlük beraber yürümeye zorlanıyorlardı. Ağaçları hırpalayan, kuşların ezgisel
Onunla alakalı bir paragraf vardı, bütünü bozmadan anlatayım; Metamorfoz gerçekleştiğinde iç içe geçmiş bu dört boyut tek boyut haline gelmişti. Her bir boyut tek bir dünyayı simgeliyordu. Burada dünyalar hakkında ayrıntıya girmemiş. Devam ediyorum; Oldukça şiddetli bir deprem her dünyada vuku bulmuş ve bu durum büyük çapta bir
Girişteki odanın köşesinde yerde uyuyan insanın nefes alış verişleriyle bezeli sesler ortamda gezintideyken onlara izinsiz müdahale bulunuldu zira korsan kapı tıkırtıları araya kaynak yapanlar misali karışmıştı. Vurma sesleri ona uyanma vaktinin geldiğini haber veriyordu. İstemeye istemeye bu çağrıya kulak vererek uyandı ve sarsakça kapıyı açtı.
O ise arkadaşının omuzuna hafif bir yumruk atmakla yetindi. Onların binaya girmesiyle (üç uzun saçlı, fiziksel görünüşleri birbirine yakın iri yapılı, silahlar taşıyan) handakilerin dedikodu kazanı, öncelikle yapının kapısının yakınında oturan ağzındaki yaradan dolayı yamuk gibi görünen, savaşçıların orklara karşı yaptıkları şeklinde başlayıp tekrarında bir diğer alt dudağı
Ömür dediğin gelir geçer geriye kalan sebil umutlar / Zaafiyeti aşka mahkum kalpte
kaç yalnızlıkla sevişti sensiz odam / kaç kalem kırıldı ateşin korlarında
boyasız bir ayakkabı görüntüsü serzenişleri / salaş dumanlarda dudaklarına hezeyan dikmiş acıları
Gece,ucuz ve nahoş rayihalarla doluyken ay işveli ve oynak bir kadın edasında tavırlar sergiliyor ışığı müstehcen ve davetkar öpücükleri yolun kıvrımlarında arsız bir sırıtışken bir de yağmurun sesleri rüküş havanın kokoşluğunda kendine yer ediniyor anıların fısıltıları rüzgarın kahkahalarında boğulurken adamın adımları unutulmaya yüz tutmuş birininki gibiydi.
Sanki gözlerinin önünde bir madalyon sallandırılıp hipnoz olmuş bir insan misali ilk bakışta çocuk aynanın içindeyken bir anda avucunda çok iyi bildiği parmakların dokunuşunu hissetti.Elleri hünerli bir düzeneğe sahip çocukla birlikte uğursuz dedesinin sopasının rengindeki koltuğa gittiler.
