Zaman, sarp bir uçurumdur; kıyısında hayatın anlamını sorguladığımız ama hiçlikten bir türlü kurtulamadığımız.
Zaman, çıkışı olmayan bir tüneldir; oyuncak trenlerimizin enkazını çocukluk gözyaşlarıyla ıslatıp masumiyetin cenaze töreninde onları gönlümüzün derinliklerine gömdüğümüz.
Zaman, uçsuz bucaksız okyanustur; hayallerimizi gerçeğin acı veren dev dalgalarına terk etmenin hüznünü benliğimizin en gizli köşelerinde duyumsadığımız.
Not:Üff! Amma da karamsar şeyler yazdım. Aslında ben böyle birisi değilim.
