Şu an yağmur yağıyor İstanbul'da. Mis gibi toprak kokusu sarıyor tüm hücrelerimi. Doğanın eşsiz müziğini dinliyorum seni düşünerek. Yere düşen yağmur damlaları bana seni hatırlatıyorlar. Sanki gönlüme düşüyorlar birer birer. Gönlüm bu damlalarla yıkanıyor huzurla, mutlulukla. Günlük sıkıntılardan uzaklaşıp yepyeni bir dünyaya adım atıyorum her bir yağmur damlasıyla.
Yağmur damlalarıyla konuşuyorum ve onlara diyorum ki: "Ey damlalar! Aşkıma selam gönderin benden ve ona kendisini dünyalar kadar sevdiğimi söyleyin. Korkmayın, korkmayın! O sizin dilinizden anlar. Çünkü doğanın ve aşkın dilini çok iyi bilir. Büyük bir ihtimalle şimdi uyuyordur bebekler gibi. Artık uyandığında söylersiniz selamımı."
Belki birazdan güneş yüzünü gösterecek ve bana gülümseyecek. Gökkuşağının renk cümbüşü saracak İstanbul semalarını. Gökkuşağını seyredeceğim tutkuyla. Hatta çocukça bir çılgınlık yapıp altından geçmeye çalışacağım. Eğer bunu başarabilirsem Kaf dağına yolculuk yapacağım Anka kuşunun kanatlarına binerek. Oraya vardığımda masal kahramanlarıyla tanışacağım, onlara senden bahsedeceğim ve âbı-hayat iksirini isteyeceğim onlardan senin için. Birlikte bir plân yapıp devden o suyu çalacağız bin bir güçlükle. Senin sevgin bize yardım edecek en çaresiz anlarımızda. Sonunda bunu başaracağız. Dönüşte sihirli merdivenle gökyüzüne tırmanıp yıldızlardan yardım isteyeceğim. Onlar beni yeryüzüne indirecekler güvenle. Devden çaldığımız âbı-hayatı sana armağan edeceğim sevgimi sunarak. Çünkü içimdeki sen'in sonsuza dek yaşaması benim en büyük dileğimdir Allah'tan.
