sevdayı yokluğunla yaşamak güzeldi
varlığında kayboluyordu sevdam…
sevdam sana ağırdı ezildiğini hissederdin hep
yokluğunda ise bana ağır gelirdi.
Sonra sonra sevdayı yokluğun bilmeye başladım.
Sevdam sensizlikti, hasretti artık…
Sen
Sadece geldiğinde dokunduğum, gözlerine baktığım oldun,
Bir heykel gibiydin ruhumda…
Tümden gittiğinde ise hiç zorluk çekmedim.
Yıllarca sensizliğe sevdalanmayı öğrenmiştim.
24 ekim 2002 01:27
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
