seni her hatırlayışımda
elinden oyuncağı alınmış çocuk gibi ağladım
beni deli gibi sevmiş olman bile yetmedi
ben her gece seni yanı başımda aradım
seni her özleyişimde
boynum bükük kaldım saatlerce
kaldır gözlerini yerden ağlama deyişlerin geldi aklıma
umutsuzca utancımı gizleyecek bir yer arandım
adın her anıldığında
dudaklarım titredi, boncuk boncuk ter boşalttım.
Tenim buz kesti hasretinden,
Ne yaptımsa yüreğimle, ellerimi ısıtamadım
Günlerce gecelerce seni yaşattım rüyalarımda
Koynumda bir resmini gizledim korkakça
Her sabah gözlerimde yorgun bir ifadeyle
seni aradım soğuk yatağımda umarsızca
sabahı sabah ettim gözlerini düşlerken
özlemin yangın oldu içimi kavurdu
yıldızlara baktıkça deniz gözlerinin parıltısını gördüm
hayalini koydum karşıma hiç durmaksızın seviştim yokluğunda...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
