Kurduğum düşler de ellerim yok,
Sen tutmuştun onları.
Ruhumda kalan son ışık söndü,
Sen yakmıştın onları.
Kalmadı senden bir nefes bile,
Bana hayat veren.
Yalnızım kendimle yine,
Mutluyum böyle ben.
Aynada gördüğüm yüz benim.
Sildim her zerremden.
Kalmadı hiçbir şeyin,
Bildiğim tüm sözlerden.
Gülüşün yok artık,
Gördüğüm yüzlerde.
Gidişin ruhuma aydınlık,
Güneş var şimdi göklerde…
KİTAP İZLERİ
Gözyaşı Konağı
Şebnem İşigüzel
Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
