dünyamın yıldızları dökülüyor,
teker teker...
yarıldı, ayaklarımın altından toprak;
uçurumların kenarında kaldım.
bir adım ötesi son,
bir adım gerisi devamken,
düşerken ayağa kalktım.
dağlar üzerime geldi,
küçüldükçe küçüldü beden.
taşırken binbir ağırlığı,
binbir kere ezildi yürek.
kayalıkların arasında,
soluksuz nefessiz kaldım.
hep karanlıktı hep korkulu
karşılaştığım her sıkıntıda,
ışıksız umutsuz kaldım.
yerim yersizdi, göğüm göksüz
ben yetimdim, ben öksüz
koparken çığlıklar;
onca sesin içinde, ben sessiz kaldım...
KİTAP İZLERİ
Yırtıcı Kuşlar Zamanı
Ahmet Ümit
Ahmet Ümit'in Yeni Romanında Hafıza Bir Suç Mahalli Ahmet Ümit, sevilen karakteri Başkomser Nevzat'ı bu kez en karanlık dehlizlere, kendi zihninin tekinsiz koridorlarına sürüklüyor. Polisiye
İncelemeyi Oku
