Herkes puzzle ya da Türkçesi yapbozu bilir, hani şu yüzlerce hatta binlerce küçük parçacıktan oluşan tek başlarına bir anlamı olmayan ve birbirleriyle birleştirildiğinde anlam kazanan sabır ve uyum kompozisyonu. Hayatta bazen yapboz misali...
Çevreme bakıyorum yanlış yerleştirilmiş yapboz parçası misaliyim ne şekil ne de renk olarak olmam gereken yerde değilim, uzaktan bakıldığında herşey normal görünüyor göze batan hiçbir şey yok, şekil olarak sığışmışım bir yerlere ama sadece uzaktan böyle, yanımdaki yeşilin tonuyla benim tonum farklı, herhangi bir şekli de tamamlamıyorum, ortada küçük bir delik ve o parça ya kayıp ya da bütün diğer parçalar bittiğinde kendiliğinden yerine oturacak.
Hayat yapboz misali yerine yerleşmek için uğraş dur, tam her parça yerini buldu derken "boz" kısmı devreye girer ve hadiiiiiii sil baştan. Tüm parçaların yerini bulmasını beklemeden hayatta renk ve şekil uyumunu yakalamanız dileğiyle.
