Umutsuzluk...

Umutsuzluk aslında beceriksizliğin bir neticesidir..Yada bir çok şeyin olabilir..Bencilliğin,değersizliğin,güçsüzlüğün ..menfi olan ne varsa işte..
Kimbilir bellkide zoru aşmak yerine dahada zorlaştırmamızın,yada karmaşıklığa karmaşıklık katmanın neticesidir..
Bazen en sevdiğimizi bu karmaşıklıklara yenilmenin sonucunda kurban verebiliriz bile..
En tanıdığın insan aslında ,en tanıyamadığın insana..En sevildiğin an ,sevilmediğin ana..
Hatta güldüğün her an, ağlamak ile geçen anlara ..
En üzücü olanıda beraberliğin ,o mutluluk hazzının ,bıkkınlığa dönüşmesi..
Dünyanın tersine dönmesi böyle bir şey yada olayın ta kendisi..
Geleceğimiz olmamışsa,yoksa;ozaman sadece geçmişe hizmet eden ameleyiz..
Ve yaptığımız sadece ama sadece sürekli tarih yazmak..
Neticesizliğin sorumlusu bizlersek,bu duruma ne –canımız sağolsun ,nede sağlık olsun denilebilir..Denilecek bir şey yok..
Tarihin hiçbir zaman geleceği olmayacaksa,eli başında sürekli kırgınlıklarıyla meşgul,buruk bir insan yerine;bugünü iyi,güzel,saygılı,olması gerektiği gibi sevgiye en layık şekliyle hatırlanacak bir insan bırakmak en erdemli olanıdır..Yazıkki zaman oluyor erdemlilik,sadece kişinin kendisi için bir maharet,bir cevher..Kıymeti bilinmediğinde maharet bir bakmışsın,külfet,eziyet durumuna düşecek kadar aşağılanmış ve ayaklar altında..Yinede gerçek değişmez..Erdemli kişilerin herzaman iyi bir hikayeleri vardır anlatacak…
] ]