Seni kimse anlamadı Sappho,
Cennetten kovulduğun sanılırdı.
Sen, ağzında ekşi bir elma tadı
Kendi cennetinde cehennem yaşadın.
Ateşle yıkadın günahlarını
-ki bedelini ödediklerindi-
Bir ateşte son bulup bir diğerinde canlandın.
Onlar bilmedi...
Sen kadınlığından sıyrılıp çırılçıplak haykırdın,
Onlar yeniden giydirdi kadınlığını.
Hayatından çıkarıp atmak istediğin her şeye
Bir yenisi eklendi.
Sen isyan ettin, onlar aldırmadı...
Sonra Afrodit' e sığınmayı denedin,
Zeus' un bahçesinden çaldığın papatyalarla
Kapısını çaldığında;
O, Pandora' nın tanrıçasıydı,duymadı dualarını.
Sen kapı arkasında Zeus' la başbaşa kaldın
Ve Afrodit' i kalbinden alması için ona yalvardın,
Öfkeli tanrı bağışlamadı.
Sen kendi cennetinde büyüttüğün papatyalarla
Tanrıçalara kur yaptın, Afrodit seni ayıpladı.
Oysa görmüyordu Sappho,
Hangi papatyanın bedeli
Zeus' un o tek papatyasının bedeliyle
Boy ölçüşebilirdi...
Sen her tanrıçada Afrodit' ten bir şeyler sevdin;
Kur yaptın, her parçayı birleştirip
Afrodit' i yaratmak uğruna cennetini adadın,
Afrodit kendi cannetine almadı seni, Sappho.
