Kaç geceye daha borçlu kalır gözlerim?
Kaç uykuyu uyutur yokluğunun dizlerinde ?
Ve ne zaman düşer hayalin kirpiklerimden?
Sorma!
Uzun bir rüyanın ellerinden
tutmayalı ne çok oldu..
Baharın dallarından topladığım aşkın
Mutluluk yaprakları soldu avuçlarımda
Filizlendi nefesimde keder
Susmayan bir ses gibi
Bizden geriye kalan
Acı sözlerle doldu..
Seni benden aldığın andan beri
Zaman o eski zaman değil
Ucu yanmış fotoğraflar da götürdü seni
Bir ben kaldım içi boş çerçevelerde...
Yokluğunla yok edip kendimi
Öylesine kayboldum ki
Arama beni takvimlerde
Yaşamıyor artık günlerim
Öldü sensiz gecelerde ...
Aşamadım hasretin duvarlarından
Eskimeyen ne varsa sarıp kendime
Ağlamaklı gülüşlere sattım hüzünlerimi
Her solukta ruhuma dolan
Bir uzak hatıranın gölgesiyle
Yüreğimi ağlatan bir mazide gizliyim şimdi
Gözlerini kapatınca bulacaksın...
28 Ağustos 2013
Arzu Karadoğan
