Yalnızlığın koynundayım; sessiz ve sensiz...
Aydınlığını kaybetmiş bir şekilde çaresiz...
Beklemek ve belki de beklenmek uzaklardan...
O tebessüm yok dudaklarımda artık beni ben yapan...
Hasret kokuyor odam, yatağım, hatta yalnızlığım...
Gözümde yaş yok; ama kalbimde aşkım
Sevgi, güven yetmiyor acıyı dindirmeye bazen
Özlem girdi mi yüreğe yanar beden
Ve işte böyle bir ateşle kavrulur seven...
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
