Size kendi içinizdeki özgürlükten bahsedebilirim, dış etkenlerle yaşatmaya çalıştığınız bedeninizin özgürlüğünden değil! ''Özgürlük iradene hakim olup onu parmağında oynatabilmektir!''. Aksi taktirde özgürlüğün yaşamınızda hiçbir yeri yoktur.
İnsanlar iradelerinin kendilerini kisitladığını zannettip durdu varoluştan beridir. Halbuki irade insanın,
düşünen varlığın vazgeçilmez bir bütünüdür.
İnsanı insan yapandır. İradeniz dışında kalan hangi davranışın sizi daimi mutlu kıldığını bir düşünün... İnsanın iradesine sahip çıkması kendisine sahip çıkması demektir. İnsanın kendi içinde kendini özgür kılması demektir, bu da insanın reel dünyasında ki reel özgürlük sahasını oluşturması anlamına gelir.
İnsanın kendi iradesiyle düşünmesi, kendi iradesiyle konuşması, kendi iradesiyle hissetmesi işte bu insanın kendi kendine verebileceği yegane muhteşem armağandır.
İnsan iradesiyle hareket etmeyi öğrendiği zaman tercihlerini sıralar ve yaşamına aktarır. Siz bir insan düşünün ki bundan yoksun, ki acınacak haldedir artık. Kendisini iradesizliğine teslim etmiş ve kimliğini kaybetmiş kendinde yaşıyor. Siz bir insan düşünün ki kendisini kendi karanlığına mahkum etmiş, içinden çıkılmaz bir hal almış. Bu ne akıl almaz bir çelişki dir! İnsan iradesi bir kere elden çıktımı tekrardan hakim olmak zordur gittikçede imkansızlaşır yakalamak, onunla yaşamak...
İnsanoğlu içindeki irade yoksunluğunun yarattığı kötülüğün zindanlarına mahkum olmuş yaşam sürmekte, ve her kötülük bir iyiliği beslemekte aslında. Düşün ki sen iradesizliğinle iradeni besliyorsun. An be an kendini kendine mahkum ediyorsun. Ah bu ne büyük bir acıdır kendini kendine mahkum etmek. Hangibirine yeteceksin bu zindanın kendisi de sensin, mahkumu da sensin, gardiyanı da sensin. Kendi kendine isyan çıkarmaktan başka şansın var mıdır artık senin?
Dilvin Çetinbağ
]
