Eşikte atılmayı bekleyen süt şişesi,
İçim dolmuş çürümüş yıkanmayı bekliyor...
Çekip giderim ama "nereye" endişesi,
Beni diğer ruhlara düğümleyip ekliyor...
Sonu yok yarattığı göklerin, yaradının
Ve sonu yok kendime doğru sürdüğüm izin,
Nefesini hissetsem o aradığım gizin,
Yine kendim düşerim basar ayak bağıma...
Ben böyleyim, her rüyam gerçekliğinden emin,
Nasipsiz bir örümcek düşmüş kendi ağına.
Hem ölürüm arkamda kalana acımadan,
Hem yasını tutarım mezarında gölgemin...
KİTAP İZLERİ
İnsan Olmak
Engin Geçtan
Türkiye'nin Ruhuna Tutulan Ayna: Engin Geçtan’ın Eskimeyen Klasiği Üzerine Her ülkenin edebiyatında, nesiller boyu elden ele dolaşan, altı çizilen cümleleriyle adeta kolektif bir yol arkadaşına
İncelemeyi Oku
