Muğlak

Bana bak
Tek bir şansın olsa bu hayatta
Ve boktan bir yerde doğdun sen
Kutsal sayılan her şey değersiz senin için
Ve anan baban bir şey olmanı istiyorlar
Sen zaten bir şeysin anlamadıkları bu herkesin
Üzerinde zorunluluklarını taşırsın bütün gözler üstünde
En değerli olmadığını anlamak 20 yılını alır
Sürekli içsel muhakeme
Annen ve baban seni seviyor
Ama hayat farklı sürekli sorular ;sürekli soruyor
Ne olacaksın! Pis zenci
Yalıtılmış her gettoda
Ya da varoş barakalarında çığlıklar
Ne kadar üzücü değil mi? Bir süre sonra anladım herkes hissetmiyor
Azap çekmek için oksijeni soluduğumda her bebek gibi ağlamadım
Büyük denen şehirlerin pis havasını solurken ne yapacağım dedim
Bana inanman için küfrün içimde nefreti doğurmasını bekleyeceğim
Tek bir şansın olsa
Ve boktan bir yerde doğduysan
Hey ibne, zenci, orospu
Biliyorum herkes hissetmez
Ya da hissetmek istemez altın vuruşa kadar
Sana soruyorlar nesin sen küçümseyecekler
Anlamayacakları kadar soykırım hayat ama ben hissediyorum
Bazen ölmekten korkuyorum acılar ne kadar arabesk
İki yüz kilometre ötende gecekondu ışıkları rengarenk
Tek bir şansın olsa
Doğru çok muğlakken izin verecek misin?
Yaşamaya!