Kaç çığlık eskidi kulaklarında
Kaç zemheri sığdırdın ömrüne
Yitik hayaller peşindeyken
Harbi duruşlar takınmıştın oysa
Ahde vefaydı yaşanmışlıkların
Yetim mi kaldı umutlar
Kaç oltu taşlı tesbih eskittin
Mapushane voltalarında
Tavşan kanı kaç çay içtin
Kaç cigara dumanı öldürdün ciğerlerinde
Çatık kaşların korkusuydu
Zalimin, hayının, çiyanın
Gecenin demine kurardın bağdaşını
Sisli kuytular titrerdi heybetinden
İç cebinde sevdalı bir mektup
Ve yar kokusu buram buram
Buram buram memleket hasreti
Kaç ferman yazıldı katline
Kaç kalem kırıldı
Kaç sehpa hazırlandı
Turkuaz düşlerine
Naraların gizli hala İstanbul gecelerinde
Namert diller konuşur şimdi seni
Merhametsizce
Ah kıraydın o zincirleride
Yine olaydık omuz omuza
Dağ gibi, kaya gibi
Yiğitliğimiz destanlaşsaydı yine
Kaç kurşun parçalandı yüreğimize çarpıp
Mavzer namlusundan çıkmış
Kimden sorayım yalnızlığımın hesabını
Hangi kuş öter şimdi kimsesizliğimize
Hangi çıkmaz sokaklara adreslendi
Güzel bir ülkeye dair hayaller
Gayrı
Firtına
Boran
Talan gençliğim
Ay düştü gözlerimden
Islattı yüreğimi
Bir çift göze yakılmış bir şehir
Kaldı kollarımda
Bir koca şehir
Öldü kollarımda...
