Lamelde aşk...
İnceleniyor
Katalizör kullanmadan...
I. Evre
Herkes kendi kendini sobeler
Çarpışınca tesadüfen körebeler
Aşkı buldum zannederler...
İnleyen bir yalnızlığı
Kükreyen bir yalnızlık bastırır...
Daha koyu,
Daha telveli bir yürek bulursun:
Piştiiii!
Yalnızların çaputları da
Yanyana asılıdır adak ağacında...
Aşk, ağaca dönüşür
Çaputlar kaynaşınca...
II. Evre
Derken...
Kökünü bencillik kemirir
Gövdesini gurur...
İnsanoğlu bu,
Rahat durur mu?
Bir eliyle çözerken çaputu
Bi eliyle yağlı sicim örer
Özgürlük açık deniz özler...
III. Evre
Dar ağacına
Dar gelir yalnızlık
Yalnızlık dedim
Çünkü o an özgür olmayı
Yalnız kalmak diye betimler yürek...
Kıskançlık yağlar sicimi
Daha çok sıkar...
Vurdun mu sehpaya bir tekme
Gerisi gelir...
Aşk kendi işini
Kendi halleder...
Sonuç
Her aşk; idama mahkumdur!
Değerlendirme
Her ayrılık; iki ceset doğurur!
