Islanıyordu adımlarım,
Martılar üşüyordu...
Kasvetli bir karanlıkla tutuşuyordu şehir.
Yer gök kan,
Şehir kar ağlıyordu.
Değişmiyordu anlayacağın,
Hiçbir şey değişmiyordu!
Davetsiz bir konuk gibi ayrılıyordu evimden her gelen,
Artık tat vermiyordu kahvaltı
Ve açlığım bitmiyordu hiç!
Gecelere küs, sana hasret birikiyordum hep,
Biriktiriyordum ya da…
Oysa zaman hep uzağa çekiyordu seni,
Hep daha uzağa…
Yüzünü unutmak gibi ölünün,
Mıh gibi taşıyordum seni
Kalemimin ucunda…
KİTAP İZLERİ
Onlar Hep Oradaydı
Sunay Akın
Sunay Akın’ın Hafıza Haritası: Tarihin Unutulmuş Patikalarında Bir Gezinti Sunay Akın'ın dünyasında Pearl Harbor baskınından kurtulan bir hastane gemisinin kurşun levhaları, Haliç'te bir caminin şadırvan
İncelemeyi Oku
