Sancılı uyandığım günlerden biriydi
Yüreğimin façasını bozdu o akşamüstü
Çaresiz çok sesli bir koro
Sensiz kalışıma ağıtlar yakıyordu
Sesleri içimde ok yarası açarken
O anda yüreğimin façası bozuldu
Gözlerinde son perde kapandı
Sen çıktığın başrolü noktalıyordun
Umudum doktorun önlüğünde
Asılı kaldı
Seslere sağır, gözlere bakmaz oldum
Hep çığlık çığlığa atan yüreğim
Senin yüreğinin sustuğu anda sustu
Gözlerinin yeşiline hep takılırdım
Anlatmadığın isyanını görebilmek için
Çırpınan gözlerim
Son kez baktığın anda kör oldu
Ben dağ başındaki narin çiçek
Kimselerin inciltmesini istemediğin
Ben tüm zamanlara karşı
Ziyan edilmemeli varlığındım
Şimdi dağ güllerine, gelinciklerine benzettiğin
Zor zamanlarımın cankurtaranı
Sensiz diyarlarda
Zalim rüzgarlara mahkumum
O lanet gün o kahırlı gün
Sen başka diyarlara göçerken
Ben bu dünyada
Yaşayan ölü oldum
