Şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, odamın perdeleri asılı, camların önünde kül rengi bir günden kalma, yorgun, bitkin, saklamaktan sıkılmış karanlıkları, umutsuzlukları;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, odamın kapısı kapalı, arkasına asılmış askılıkta gündüzden kalma hayallerim, kırık, biçare, yitik; askımda sıkılmış benden, karanlıklar aydınlanmalı;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, odamın teybi kapalı, füme rengi güneşlerden kalma kasetler bıkkın, hep ayni nakaratlar, şarkılar kapalı teybin kalbinde kalmış; bant sarmıyor ileriye, takılıyor bir nakaratta, sıkılmış bırak karanlıkları diyor;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, asker biblom televizyonumun üstünde yatık, sınırlarda kalmış sürgünlükleri düşünüyor, ruhu boşlukta, lambanın gölgesi düşmüş, yaşananların cam kırıklıklarının üstüne;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, kültablam önümde, içi dolu mu dolu, seçmece yapıyorum izmaritlerinden, hepsinde ayrı ayrı ruj lekeleri!!!, yanan sigaramın sönmesini bekliyor, sahibinden tek bir miras düşsün diye, karanlıkları belki aydınlanır diye;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, kültablamı söndürdüm izmaritimle, yangın yerine döndü, hissediyorum bastırırken közünü söndürmek adına;
şimdi gecenin bilmiyorum kaçı, telefonum nöbette, bitsin diye bu bitmez yolculuk, uzaklardan bir haber bekliyor, tuşları nemli;
şimdi bilmiyorum gecenin kaçı, son sayfam emrime amade, kelemim bitmek üzere, dolmak üzere gözlerim, bitmek üzere kalem, hayatın sıkıştırdığı son sayfaya yetiştirmek için, aç köpekler gibi saldırıyorum öfkeme !!!
şimdi önemi yok gecenin kaçı olduğunun, güneş kapalı panjurların arkasında, kül rengi bakışlarım perdelerin kirliliğinde, uyumaya devam ediyor asker biblom, donduğu tepeye sevdalı; kültablam yörüngesinden kaydı, çok fazla geldi ciğerlerimin tazeliği, teybim hala kapalı, kasetler tetikte, ayni nakartlar var düşümde;
bitmemeli; "yaşamın anlamı olmalı, senden başka benden başka; bana görünmeli, sende olmalı";
kalemim bitme noktasında, yazımda tarifsiz bir ıslaklık, kül rengi kağıdım var artık; nereye atsam nereye gömsem bu yalnızlığı bilmiyorum ki!, odam çaresiz, bitkin; bekliyor yeni bir kül rengi günü, bakışları !!!!
