Anne-baba hakkı büyük, sevgisi derin,
Kur'an der ki: "İyilikle davran her dem"
Saygı göster, hürmet et, ol müşfik evlat,
Dünyada onlarla güzel bir yaşam geçir.
Fakat dinle, ey mümin, Lokman'ın sesini,
Çizer Yüce Allah itaatin çizgisini:
"Şirke zorlarlarsa seni, itaat etme,
Hak yolundan şaşırma, doğruyu bil."
Mutlak itaat yalnız Allah'a mahsus,
Anne-babaya olan ise şarta bağlı.
Rabb'inin emrine aykırı düştüğünde,
Sevgiyle "hayır" de, kalbin rahat olsun.
Minberlerden duyarız hep tek yönlü söz,
"İtaat et" derler, ama nerede o şart?
Kitabın yarısını söyler vaizler,
Diğer yarısı kalır gölgede, karartı.
Bakara'da uyarır Cenab-ı Hak:
"Kitabın bir kısmına mı inanırsın?
Diğerini inkâr edip, eksik mi kalırsın?
Bu yolun sonu rezalet, azap büyük."
Çocuklarını dünyaya bağlayan ana-baba,
Ahireti unutturup, mala-mülke saran,
Kur'an yerine kariyer hedefi gösteren,
İşte onlara "hayır" demek gerekir çoğu zaman.
"Ben yarattım cinleri, insanı hizmete,"
Der Rabbimiz Zariyat'ta açık açık.
Asıl gaye bu iken, maksad bu iken,
Nasıl uyalım sapkın telkinlere?
Tatlı su Müslümanlığı kolay gelir,
Gerçek İslam'dan kaçınmak rahat.
Ama Kur'an tam bir bütün, eksik olmaz,
Yarım yamalak dindarlık olmaz kurtuluş.
İyilik et anne-babaya, sevgiyle sarıl.
Ama Hak yolundan şaşırma sakın.
Bu denge hassas, bu çizgi ince,
Rabbinin rızası her şeyin üstünde.
Vaizler, âlimler, tebliğciler!
Söyleyin tam gerçeği, yarım değil.
Lokman'ın on beşinci ayeti mühür,
İtaatin sınırı belli, açık seçik.
Mümin için denge budur, hikmet budur:
Allah'a kulluk her şeyin fevkinde,
Anne-babaya iyilik, sevgi, saygı,
Ama Hak söz konusu olunca dur!
"Ve eğer seni hakkında bilgin olmayan şeyi bana ortak koşman için zorlarlarsa onlara asla itaat etme..."(Lokman Suresi, 15)
