Ey dostum!
Hergün sorarsın ya,
Niye bu kadar içiyorsun diye,
Neden biliyor musun?
Gönlüme öyle bir ateş düştü ki,
Adı imkansız aşk,
Anlaman için imkansızlığını,
Görmen gerekir ;
Güneşin buz tuttuğu yerde alevi,
Denizlerde gül bitmesini,
Çölde deli bir şelaleyi,
Kayalarda ise nilüferi.
Söndürmen gerekir ;
Aynı anda ayrı yerlerde yanan ateşi,
Kavuşamamış alev alev yanan kalpleri.
Duyman gerekir ;
Dilsizlerin söylediği herşeyi,
Sessiz sessiz ağlayan geceyi.
Hissetmen gerekir ;
Omuzuna konan kelebeği,
Ve gülmen gerekir ;
Kaybettiğinde en değer verdiğini.
Anladın değil mi, imkansız bu aşk,
Bir ömür bu aşkla yanayım bırak.
