Katmer karasıydı gözlerin,
aydınlığın içinde zifiri karanlığı temsil ederdi.
Öyle bir bakardın ki bana yalnız akşamlarda,
içimden bir parçayıda alıp götürürdün.
Şimdi gözlerinede hasret kaldım,
alıp götürmelerinede.
Maviye hasretti gözlerin,
hırçın dalgaların süreklediği beyazla karışık maviye.
Öyle uzun türkeler yaktım ki gözlerine,
sensizliği bile aratmayacak kadar uzun türküler.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
