Saat yarım.
Her şey gecenin tekelinde..
Gece güz gecesi.
İnsanlar kaygısız uyuyorlar.
Habire uyuyorlar.
Uyku gözlü bekçinin,
Geceyi yırtan düdüğü bile uyandıramıyor.
Üzerine ölü toprağı serptiğimin şehri.
Birileri aç,
Birileri açıkta, bilmez misin?
Şimdi birileri açken,
Baksın mı tokken yiyene?
Tok olan, inadına mı yesin?
Saat iki.
Şu bizim minik kelebekler
İş başında yine.
Ne istersiniz ışığımdan?
Sokak lambamı örtmeyin, ne olur.
Saat üç.
Kuytudaki kedi gözleri ürkek.
Bankta yatan garip uyku utangaç.
Şimdi birileri,
Acılara mı gülsün?
Ağlasın mı gülünceye kadar?
Saat dört.
Gece ıssız bir güz gecesi.
İnsanlar hala uyuyorlar.
Şimdi birileri,
Ense yapanın inadına çalışsın mı?
Saat beş.
Her şey sabahın tekelinde şimdi.
Üzerine ölü toprağı serptiğimin şehri.
Uyanıyorsun ha!
Homur, homur..
Ne homurdanıyorsun ki?
Sana kızdıkça
Taşını, tenekeni tekmelemekten
Ayak parmaklarım acıyor.
Saat altı.
Bana soğuk ışıklarınla,
Şimdi ne yapacaksın, der gibi.
Acıyarak bakma..
Önce bir tükrük savuracağım karanlığına;
Sonra dönüp bakmayacağım ardıma.
Ahmet Zekai Yıldız
]]
