DÜŞVEKÂR
Zeynep B.’ye
Gülmek evresinden ağlamağa geçmiş bir çağın
Hüznünü eklemiş gibi beslenme çantalarına
Yüzün,
Vaktiyle
rüzgarın ritmini bozuyordu,
yokluğun.
Yağmur eleniyor
ellerinde
şimdiyse.
Sen büyürken
Gözümde
Yüreğin kadar büyürsün
Ey çocuk.
Sen gülünce
yüzünde açan çiğdem
unutturur
herşeyi.
Emir kipinde dinlenir
ağzın açılınca,
minnet kipinde susulur
ismin duyulunca.
Sen
umut cümlemizi
tamamlayan şey.
Yüreğin bulutlara değer
ellerin yağmurları tutar,
saçların eleğimsağma
gülüşün nihan.
A dediğinde anne
B dediğinde baba
C dediğinde cihan
Yığılır
darağacına.
Çünkü
Afitâbsın
Tâc-ı ser’sin
Âb-ı eb’sin,
ve sen
gönül puluyla
iki âlem edersin.
Merhaba Zeynep
Merhaba umut ışığı
En aydınlık, en masum
ve en sıcak.
Bir dünya sızıyor
hayalinle bölünen
uykumun arasına
yavrucak.
] ] ]
