“Tanımaktan mutluluk ve onur duyduğum, çok az görüşme şansımızın olduğu ama sohbetinden fışkıran hayatla zorlu günlerimi yıkadığım, hayat ve insan dostu And’a...”
Ona şiir yazacağım hiç aklıma gelmezdi ama hayat da bu galiba, aklımıza gelmeyip başımıza gelenler...
Demek Gittin And
Hasta değilmişsin artık
Dün geldi haberin.
Demek gittin...
Sevindim:
Çok acı çekmemişsin...
Ve sana verdiğim
O kitabı bitirememişsin...
Ölüm
Nasıl da keyiflenmiştir
Seni götürürken
Kim bilir?
Öyle ya,
Her yaşayan
“Canlı” olmuyor!
Ve ölüm her gelişinde
Böyle hayat yiğitleri
Götürmüyor...
Seni son gördüğümde
Veda ederken hastanede
“Sen bunu da
Atlatırsın And”
Demiştim...
Sense
“Herkes böyle söylüyor
Bir de ölürsem,
Millet sinirlenecek
Biz de bunu adam sandık,
Bir kanseri bile yenemedi
Diyecek”
Demiştin...
Gülmüştük...
Hiç kuşkum yok can adam,
Sen giderken de
Gülmüşsündür...
İşinden gocunup da
Surat astıysa ölüm,
Bir yolunu bulup
Onu da
Güldürmüşsündür...
Allah’la kal!
Hoşça kal!
Esra Güzelipek
