Korkuyorum ,
Titrek adımlarla sayıyorum yolları
Işıksız yollar , karanlık insanlar ve ben
Yağmur gibisin , rüzgarın olmalıydım
Esmeliydim en kuvvetli gücümle
Sesini alıp götürmeliydim , giderken
Kimsenin duyamayacağı yerlere .
Belki seni de almalıydım , sarıp belinden.
Belki seni bırakıp , kalbini almalıydım
Gülüşünü - Bana yeterdi belkide
Ama bıraktım herşeyi ,
Vaz geçtim esmekten
Duruldum sessizlikte...
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku
