Bir dilek tuttun
İpucu bir martı tüyü, bir rüzgâr fısıltısı
Bir demet papatyaydı…
Belki üç beş beyaz gül, bir kelebek kanadı…
Belki
Kumda can çekişen denizyıldızıydı
İçindeki baharı bir kış gecesi vurdun…
Şairdin en iyisinden
Emek verdin, işledin tek tek düşlerinle
Ellerinle yoğurup, yüreğinle büyüttün
Gözlerinle severken, ruhunla ürküttün
Dizelerinle yarattın kendi açmazlarını
Dilinde sevda türküleri
Tüm hücrelere sızdın yavaş yavaş, yayıldın…
Harf harf, her biri en içten duygularla yüklü kelimelerle
Teklifsizce hazineni ortaya koydun
Kendi labirentlerini kendin kurdun…
Ve bir gün çıkmazlarının içinde kayboldun…
Zordu aşkına özne olmak
Sadece şiirlerde yanyana gelebilirdi
Kardelenle papatya
Yılkı atları düşlerde koşardı pembe bulutlarda
Korkuttun….
Bir dilek tuttun
Rengârenk uçurtmaların ipine
Kelebeklerin kanadına
Atların yelelerine tutundun…
Hayat oldun
Aşk oldun
Nur oldun
Yarı yıkık bir duvarda kırık bir tuğla oldun
Dünyanın en zor oyununa soyundun
Ebelemek isterken sobelendin sen
Vazgeçemediğin bir yıldızda
Vazgeçilemeyen bir mavi oldun
Suskunluğundu beni öldüren
Bendeki seni öldüren…
