Düşünüyorum
Anlamaya çalışıyorum, toprağa düşen yaprakların sesini
Üşüyorum
Rüzgar vurdukça yüzüme soğuk nefesini
Yapraklar hazan içinde
Yüksekten toprağa düşmenin acısı
Rüzgarda ayrı bir hüzün
Yaprakları vatanlarından koparmanın sancısı
İnsanda ayrı bir hüzün
Ömür yaprağını dökmüş, anlaşılır sonbaharda
Bir ah çeker derinden
Geçmiş günlerin özlemi ile ne fayda.
İnsan ağlar, yaprak ağlar
Bulut ağlar, toprak ağlar
Geçen zamanı geri getirmez ah ile zar
Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar
YAVUZ FERMAN
