Kan akıyordu orada,
her yan yanıyordu,
onlarca insan yerdeydi.
Bir çocuk,
üstü yırtık,
beş yaşlarında...
Gözünden bir kaç damla yaş aktı
çatlamış topraklar
duman, toz...
Neresiydi burası
nefeslerim düzensiz.
Toprağa kinim çok
bu yükselen acının
adıydı; toprak.
Gözlerimi açtım
taş duvarı gördüm,
ruhumla karşı karşıyaydı.
Beyazlığın içinden bir bebek yüzü aktı.
Dünyanın hangi sokağına dokundum,
anımsayamadım.
KİTAP İZLERİ
Gözyaşı Konağı
Şebnem İşigüzel
Osmanlı Sürgününde Modern Bir Kadının Sesi Şebnem İşigüzel, Gözyaşı Konağı’nda, 19. yüzyıl Osmanlısının boğucu atmosferini, ataerkil bir ailenin baskısıyla Büyükada'ya sürgün edilen genç bir kadının
İncelemeyi Oku
