• ÝzEdebiyat > Deneme > Düþler |
221
|
|
|
|
|
Sen gittin gideli, hurufat içinde en çok “elif” sana benzer “vav” bana. Güzel “he” aðlar ayrýlýðýmýza. Dolaþtýðýn yerler, ayaklarýný öper iþtiyakla benim baðrým kavrulur. Hasretin ateþle harmanlanýr ruhumda. |
|
222
|
|
|
|
|
Beni yok sayýn insanlar. Þiirlerimi hiç yazýlmamýþ farzedin. Hiç dünyaya gelmemiþim gibi beni þizofrenik bir halüsinasyon sayýn. |
|
223
|
|
224
|
|
225
|
|
|
|
|
bir ihtimal peþinde bir ömrü savurmak ne dâhiyane ne de çýlgýnca… Bir panayýr kalabalýðýnda, lunapark sevincindeki çocuk gibi bekledim seni bir elimde elma þekeri, öbür elimde kýrmýzý uçan balonla… |
|
226
|
|
|
|
|
tanýtým metni aslýnda bir adamdýr hayatýmýza etki eder edit yapar .... |
|
227
|
|
|
|
|
Elsiz ayaksýz birinin hayata dört elle sarýlmasý gibi seni kucaklamak istedim ey sevgili. Bir tabloda görünen sensizlik gibi her resimde senin yokluðunla göz göze geldim. O zaman bütün renklerden nefret ettim. Sen yeryüzündeki en güzel þiir iken, neden ressamlar senin gibi bir þiirin sadece tek dizesinin resmini çizdi. Ayak diplerine halýlar serilirken, neden halýlarýn motifleri bir parmaðýnýn güzelliðine denk gelmedi. Sen bir denizken, neden insanlar kaya balýklarý gibi etrafýnda gezdi. Ey sevgili yok bu dünyada sana layýk bir güzellik. |
|
228
|
|
|
|
|
Saatlerdir camdan doðanýn manzarasýný izlemekteyim…Yalnýzým…Hayatýmý romanlardan baþka paylaþabildiðim daha doðrusu paylaþmaya cesaret edebildiðim sadýk bir dostum yok…Hiç olmadý zaten…
|
|
229
|
|
|
|
|
bazen en güzel þarkýlarýn bile anlamsýzlaþtýðýný hissediyor insan, ruhunu saran gazap rüzgarlarýnýn ateþiyle dingin bir suyun altýnda akýp gidiyor düþleri, |
|
230
|
|
|
|
|
Bir sürü resim çektiriyor bizim yeni sevgililer. Gülerken,
öpüþürken, her aný ölümsüzleþtiriyorlar.... Sonra birden aðlamaya baþlýyorlar. |
|
231
|
|
|
|
|
hani þu paylaþýlamayan acýlar varya.... |
|
232
|
|
|
|
|
6 dakika 42 saniye sürdü gitmiþ olduðunu anlamak… kabullenmek içinse çok erken… |
|
233
|
|
234
|
|
|
|
|
Selâmýn ardýnca,
Bugün Ankara’ya yaðmur yaðýyor ve bende bir burukluk var... Derunumda bir yerlerde erguvanî hüzün çiçekleri açýyor.
|
|
235
|
|
|
|
|
Tan aðarmaya, gün ilk ýþýklarýný göndermeye baþlarken üzerime, gülümseyen güneþ olup doðmalýsýn günüme ve yaþamalýyým tüm günü gönlümce seninle.. |
|
236
|
|
|
|
|
gerçek olmasýný hiç istemediðim kadar çok istediðim.. |
|
237
|
|
|
|
|
Gözlerinin tekrar yeþereceði günler,
soðuk maviye dayanmasý için vardý.
|
|
238
|
|
|
|
|
gökkuþaðýnýn renklerine farklý bir gözle bakýþ. |
|
239
|
|
240
|
|
|
|
|
Eze helinim ( ben kuþ yuvasýyým )... |
|
Anasayfa
