KÖY KAHVEHANESİ / Bir acı kahve köy kahvesinde / Kırk

Ne savaşlar gördü bu boğaz / Ne zor günler geçirdi bu boğaz

sevdiğim / ay ışığım / teninin enginliğine bırakmışım kendimi

Durulan Sevgiler / Ezilmiş hayallerle yaşamın sonlarında / Umudu törpülemek

Ne gelirse Hakk tan gelir kuluna / İbret al gönül, ibret al

Ne yıldızlar söndü, ne zaman durdu / Ne bir anı kaldı, ne biri

Dalından ayırsalar o güzel gülü, / Ağlar da avazı, bülbüle gider...

Var mısın bu akşam, derdi kederi / Bir kadeh rakıda boğmaya gülüm

Savaş var memlekette / Yıllardır günde gecede / Yiğit namert

Öksüzüm yüzüm gülmez / Dertliyim derdimi kimseler bilmez / Kendi

Pahallıya aldım mor badılcanı(1) / Bülleyip(2) gözelce dolava(3) godum /

Hem suyuna hasretim hem toprağına / Bir cana hasretim bir de canana

Aşık Veysel’ i tüm Türk halkı tanır ve bilir. Hele yaşı benim yaşıma yakın olanlar kesin

Çaresiz derdime çare ararım / Sızlarım kalbimden kanarım / Ben

Soyu sopu meçhul piçin birisi, / Vatan sevdamıza söz edip gitmiş.

at beni dışarı! .. / (atmam dışarı) / al beni

Felek ile şu cihanı bölüştüm / Çoğu kendin aldı azı bana bıraktı

O güzel gözleri bir başkasına / Bakmasın, bakmasın, bakmasın ya Rab!

Yorulmadı deli gönül yorulmadı / Vuslat dedin de varılmadı /

NİKSARIN İÇİNDE / Kelkit vadisinde yeşil bir derya / Güzeldir