... ÖLÜM NEDİR Kİ GÜLÜM... / Bir ömür nedir ki gülüm?

Şafaklar saydım / Yüreğim avucumda / Mutlu günler yaşamak için

ne pervane ders alır mumdan, / ne mum örnek alır pervaneyi

Meyletmem alemde meyletmem pula; / Altin bana asik sense altina... /

Dert biçareyse düşüncesizlere, / Çağre bulunur mu dertteyken düşünenlere! /

Şiirler, şairin, çocuklarıdır / Duygulu hallerin, doruklarıdır / Sevdalı gözlerin,

Hayat Ertelenmez! / Daha doğar doğmaz anlamalıydın / Her şeyin

Dalkavuklaşmalar / Üstad üstad muhteşem / Pes bayağı dudaklar

Şairler yalan söyler… / Hiçbir şeyim değilsin / Sana muhtaç,

Gurbette Ölüm / Şu gurbette ölüm ne kadar acı, /

Bir merhaba demeyi ne kadar çok isterdim / Yıllara sâri yutkunduğum kederin elemiyle

Hecenin Çığlığı / Şiirde aslolan ifade gücü, / Mihrabı belirsiz

Ne ağlayıp gülmek için hüzünlendim / Ne varlığa bel bağlayıp nedameti nefeslendim, halden

***ÇELİŞKİ... / İki adam bir kadını sevmişti, / Kadınsa, bir üçüncüsünü sevdi; / Herkes seviyordu kısaca.

Sevinemedim açtığım sayfalara / Okuduğum her ne varsa şimdi yanı başımda hicranla

tam yirmibirindeydim, / âkil birinden dinledim, / ' tâcını, servetini

bahardan önce açan / badem ağacı kavrulur / vaktinden önce

Sapsarı bir bozkır üzerindeki gökyüzüydü gözlerin / Tek bir buluta muhtaç olmadan o

bir / meşaledir dostluk / sönmeyeceğini düşündüğümüz /

\] / çiziktirilmiş bir / kurşun kalem kirliliği