"Her yeni gün, hayallerine giden yolun ilk adımıdır; adım atmaktan korkma, yarınlar seninle şekillenecek."
"Her yeni gün, hayallerine giden yolun ilk adımıdır; adım atmaktan korkma, yarınlar seninle şekillenecek."
Afrika’da bir ülkenin kaderi, öyle hızlı ve öyle inanılmaz bir şekilde değişti ki, bu değişmeden zarar görecek bazı mihraklar neler olduğunu fark edip engellemeye yönelik girişimlerde bulunana kadar iş işten geçmişti.
Sevgililer Gününün romantizmiyle ve internetin ilişkiler üzerindeki etkisiyle ilgili yazılmış bir ne? Öykü tabii ki!
Not: Sci-fi öğeleri de barındırıyor.
Sizin için bu yazıyı yazarken, çok sevdiğim bir dostumun hediyesi sehpayı kullanıyorum. Üzerine koyduğum bir kağıda yazmak anlamında değil... Yazının depolandığı yer sehpanın kendisi.
Sevgiyi öğrenme iddiasıyla ilk çıktığında bilgi işlem ünitesi zarar görmüş , programlarını çökmekten zor kurtarmıştım. Son günlerde kendine reset atıp duruyordu . Şimdi ona üzülmüyorum zaten tüm elektronik akrabalarım gibi ben ve o da yüksek enerjili foton kuşağına girdiğimizde çalışamaz duruma gelecektik .
Koloni 237 dünyadan ayrılalı 532 yıl olmuştu ki robotlaşmış insanlar büyük problem yaşmaya başladılar. Ana merkezle(yani dünya ile) iletişime geçip tekrar dönüş yapacaklarını bildirdiler.
“Bağlantıyı kes Elsa” dedi. “Bana mı söylediniz Bay Adam?” Adam kızdı. “Burada başka Elsa var mı?” Elsa güldü. “Az önce vardı, yani var sayılırdı. Değil mi Bay Adam? Artık hep buralarda olacak.” dedi. “Evet öyle. Artık hep buralarda olacak, cadı” dedi, yavaşça.
-Sevmeyi öğretebilir misiniz bana? diye sordu yaşlı robot plastik ve paslanmaz metal karışımı elleriyle evin bulaşıklarını yıkarken.
Her olay, ondan sonra olacak teorik olarak sonsuz sayıda olayın nedenlerinden biridir. Bu nedenle "neden" sorusu anlamsızdır. "Niçin" sorusu ise aklın ve mantığın değil duyguların yarattığı bir sorudur.
“Bakacak zaman yok Kemal! Bakacak zaman yok! Bu ne Allah’ın belası böyle!” dediği anda helikopteri binanın arkasından kaldırmış ve ileriye süratle hamle etmişti. “Kemal otomatik top kumandası bende roket ve füzeler sende! Buraya bir baraj kuruyoruz!” Ateşe başlamıştı Paşa.
Günümün büyük bir bölümünü odamda tek başına tembe tembel oturarak geçiriyordum.
Zamanı geldiğinde, ki merakta bulunman yersiz bu milenyum içinde döneceğiz. Bu insanlığın hükmettiği son milenyum olacak!
Evet çok komik şeyler yaptığımız oldu orada... Tanrı bize gerçekten kızdı çünkü artık bizim aptallıklarımıza daha fazla dayanamadı. Onun düzenini bozuyor kendimizi onun yerine koyuyorduk… Aslında hiçbir zaman bize ait olmayan şeyleri birbirimizden almaya çalışıyorduk.
